Elke dag probeer ik stil te staan bij de goede en mindere dingen die in mijn leven gebeuren. Vandaag kwam ik terug van 2 dagen retraite met de klankbordgroep levensbeschouwing en ondernemen (KLO) van VNO – NCW op de Baak. Op de terugweg liet ik de week passeren. Mijn weken zitten vol met lastige zakelijke beslissingen en ook altijd met diverse kleine en grote bijzondere momenten zoals deze week de première van de nieuwe James Bond film “Spectre”. Woensdag had ik ook mijn levensbericht bij mijn Rotaryclub. Daar werd aan mij de hamvraag gesteld, namelijk: “Wat wil je met je leven”. Als ik naar mezelf kijk, is dat van betekenis zijn. Voor mijn familie, vrienden en zeker ook voor mijn omgeving. Ik geloof dan ook in: Delen is het nieuwe vermenigvuldigen.
Toevallig sloten de afgelopen 2 dagen daar mooi bij aan. Vrijdag hadden we een inleiding van Arno van Brakel over leiderschap en de toepasbaarheid van zelfsturing in organisaties. Allerlei ideeën kwamen langs, zoals de S curve van Peter Robertson. Robertson maakt de vergelijking tussen de seizoenen en het bedrijfsleven. Net als bij de seizoenen volgen de fases waarin een bedrijf verkeert elkaar op dezelfde wijze op. De vraag die een ondernemer zich moet stellen, is: “in welk seizoen zit jezelf, het bedrijf en de branche”? Want elk seizoen vraagt een ander aanpak. Een mooie uitspraak die ik ook hoorde was: Wie piramides bouwt, krijgt mummies. Daarmee wordt bedoeld dat de oude gezagsverhoudingen niet meer werken in het bedrijfsleven. Aan ja-knikkers heeft niemand iets. Daarna ging Arko in op de theorieën van Ricard Semler. Semler zegt en bewijst dat organisaties die kiezen voor zelfsturing, automatisch kiezen voor meer ondernemende teamsmet groeiende resultaten en gelukkige medewerkers.
Op zaterdag nam Huib Klamer ons mee in de wereld van de encycliek ‘Laudato si’ van paus Franciscus. Waarin Franciscus zijn diepgaande en radicale visie geeft op de grote milieu-uitdagingen. Hij legt daarbij een sterke relatie tussen de milieu- en sociale vraagstukken en stelt onder andere dat er een andere levensstijl moet komen. Hij reikt ook meteen concrete voorbeelden aan.
Eigenlijk is dit allemaal geen kost voor de zaterdagochtend. Normaal lees ik dan ook lekker de kranten. Wel enorm interessant om hierover na te denken en zeker in combinatie met de aanwezige groep. De ideeën en voorbeelden die naar voren kwamen, gaven mij enorm veel denkwerk en vooral energie.
Als ik bij dit soort bijeenkomsten ben, denk ik wel altijd dat ik erg bevoorrecht ben om hier onderdeel van te zijn. Want ik houd van uitdagingen en dit is zeker een geestelijke uitdaging. Wat ook mooi is om te lezen is dat zowel Semler als Fransicus zeggen dat je de verandering niet in 1 jaar invoert, maar dat het een geleidelijk proces is. Er zullen wel duidelijke keuzes gemaakt moeten worden.
Kortom, genoeg om te spiegelen op onze organisatie en zoals de titel suggereert: wie weet ben ik volgend jaar misschien wel geen directeur meer en is er een betere.
Gaby Westelaken's Blog 